Afscheid nemen bestaat niet

Hi lieve mensen,

Dit is een van de laatste blogs die ik nog online zet in de Filipijnen. Het is zo raar en het gevoel is zo apart. Dit avontuur waar ik zo lang naar uit heb gekeken is voorbij. Deze week loop ik dan ook rond met dubbele gevoelens. Ik heb super veel zin om een nieuw avontuur aan te gaan, maar dan is dit ook over. Ik kan het niet goed verwoorden. 
Het gaat super goed trouwens met mij. Ik geniet echt volop en wil echt nog niet naar huis. Gelukkig duurt dat nog 4,5 week.
Maar voordat het afgelopen is heb ik jullie nog wel even wat dingen te vertellen over afgelopen week.

Vrijdag 22 juni
We hebben uitgeslapen en zijn rond een uurtje of 11 vertrokken naar IloIlo. We gingen in een hotel slapen. Het was ontzettend lekker, grote kamer, warme douche en een super lekker zwembad erbij. Heerlijk gegeten onder het genot van een wijntje. In de avond zijn we nog even naar de Shopping Mall geweest. 
Ik heb het niet zo laat gemaakt, omdat ik helemaal gebroken was. Maar eenmaal in bed was de slaap natuurlijk ver te zoeken.

Zaterdag 23 juni
Lekker uitgeslapen en een heerlijk ontbijt op in het hotel. Het is nogal prijzig, maar dan heb je wel iets. De rest van de ochtend hebben we bij het zwembad nog even bij gekleurd. We moesten om 12 uur uitchecken en daarna zijn we onze reis vervolgd weer naar de Shopping Mall. Hier hebben we rond gesnuffeld en we wilde uit eindelijk bij de Foodtrucks eten. Helaas waren deze nog niet open en zijn we uiteindelijk bij de Mac Dondals beland… 
Daarna zijn we lekker naar huis gegaan. Hier heb ik mijn tas weer uitgepakt en ben ik mijn Backpack gaan inpakken. Je zult wel denken nu al.. maar ja ik kon de zenuwen niet meer bedwingen. Zenuwen omdat ik bang was dat het er niet in zou passen. Maar de zenuwen waren nergens voor nodig. Ik zit op het goeie gewicht en er kan nog wel meer bij. Ik heb al mijn kleren al in de TravelCubes laten zitten, want dat scheelt volgende week weer inpakken. Ik heb mijn spullen uitgezocht wat ik hier laat. Daarna ben ik weer niet zo vroeg gaan slapen. 

Zondag 24 juni
Beetje uitgeslapen, Janice had gezegd dat we van 7 uur ’s ochtends tot 7 uur in de avond geen stroom zouden hebben. Dit betekend dan ook geen airco. Gelukkig was dit toch niet het geval. En konden we dus wel gewoon slapen in een koele kamer. Daarna ben ik samen met Marcel de reis gaan vervolgen weer naar de stad. Dit omdat ik mijn WiFi kastje moest verlengen. Daarna nog even met Marcel rond gesnuffeld en spelletjes gespeeld. 
We zijn terug gegaan in de Jeepney en ik heb in mijn hele avontuur hier nog nooit zo’n overvolle Jeepney meegemaakt. We zaten zeer geplet. Daardoor kreeg ik een beetje de slappen lach en iedereen kijkt je hier al aan. Maar op dat moment was het nog meer als anders. Daar kan ik voortaan wel om lachen, maar het is soms ook raar dat ze je maar blijven aankijken. We wonen hier nu bijna 2.5 maand en nog vinden ze ons heel bijzonder.
In de avond hadden Stefanie en Anne-fleur lekker eten gekookt. Ik ben proberen vroeg te gaan slapen.

Maandag 25 juni
Deze dag hadden we geen stage, maar stond in het teken van ons Visum verlengen. Dit was nog een heel gedoe, maar we hebben een nieuw visum en ik kan dus legaal blijven nog deze ander halve week. Daarna zijn we spullen gaan kopen van het ingezamelde donatie geld. Dit ging de ene helft van de groep doen. Ik samen met Sanne, Anne-fleur en Ciel zijn boodschappen gaan doen. We hadden namelijk dinsdag avond een feestje georganiseerd waarbij we Nederlands gingen koken. Dus we moesten in een Filipijnse supermarkt opzoek naar middelen om er een Nederlandse pot van te maken. We waren deze dag pas half 9 thuis. Het was een lange dag en ik ben dan ook niet te laat gaan slapen, ook omdat Dinsdag onze stage week weer begint.

Dinsdag 26 juni
Onze eerste stage dag begon in het Health center. Ik heb het van de andere kant bekeken dan van de kant van de patiënt. We hebben een paar mensen met wonden gezien. En ik heb de hielprik gedaan bij een baby. Met trillende handjes heb ik het gedaan. 
Daarna heb ik een skin test gedaan bij een patiënt. Dit is een klein prikje onder de huid. Hierin wordt een kleine hoeveelheid antibiotica gespoten. Om te kijken of dat de patiënt een allergische reactie krijgt op de antibiotica. 
Hierna kwam er een man binnen die had iets met zijn longen. Ze moesten hem naar Guimbal Hospital brengen. Dit deden ze met de ambulance en Katie en ik zijn lekker mee gereden. Daarna was ons stage dag al over, omdat we moesten gaan koken voor ons feestje.

Naar de markt gegaan om groente, aardappelen en alle dingen te halen die we nodig. Daarna begonnen met eten koken. We gingen tomatensoep, hutspot, zelf gemaakte frietjes en cupcakes maken. 
In de avond kwam iedereen van het Health center. Het was echt een super gezellig feestje. We hebben lekker gegeten en Hollandse spelletjes gespeeld. Verder zijn we veel met elkaar aan het praten dat het bijna over is. Het is gek te beseffen en we praten dan ook veel over de afgelopen weken. 

Woensdag 27 juni
Lekker uitgeslapen, we hoefde vandaag niet naar het health center. In de ochtend heb ik mijn was gedaan en mijn opdrachten in elkaar gezet. Daarna gingen we met de hele groep naar de Help Filipino Children Foundation. Dit was onze laatste keer. We moesten voor hier ook Nederlands eten koken. 
Het was een zeer geslaagde middag en onze lieve Janice ging nog even ons bedanken. Daar kwamen de traantjes al bij kijken. Dit wordt dus nog wat. 
We hebben als groep besloten om de muur bij de Foundation af te gaan maken. Hier hebben we het betreffende donatiegeld voor gegeven. Op elk muur deel komt een naam van onze groep. Ik zou jullie een foto meesturen hoe de muur er nu uitziet.
Daarna zijn we de gekochte spullen die we gaan doneren aan het Health center.
Verder niet veel meer gedaan. Ik heb mijn tas weer ingepakt voor het weekend weg.

Donderdag 28 juni
Dagje stage lopen in het health center. Veel gezien en veel gedaan. Zo zie je hier veel mensen met aan allergische reactie. Mensen die alleen hun bloeddruk komen opmeten. Mensen die injecties krijgen. Dat vooral eigenlijk. 
Rond 3 uur zijn we gegaan en ben ik me verder gaan voorbereiden om het weekendje weg. Dit keer ging de reis naar Bohol samen met Marcel en Stefanie. 
Vliegtuig was al twee uur vertraagd, we hebben dus eerst iets gegeten in de Mall. Daarna zijn we onze reis gaan vervolgen naar het AirPort. Onze vlucht ging rond half 11. Na ongeveer half uurtje vliegen zijn we aangekomen op het AirPort van Cebu. Naar ons hotel, toen we daar aankwamen was er geen kamer meer vrij en werden we doorgestuurd naar een ander hotel. Heel gedoe. Maar om half 2 lagen we dan al eindelijk in bed. 

Vrijdag 29 juni
Half 9 ging de wekker om even snel te ontbijten en daarna de reis te vervolgen naar de haven om daar vervolgens de boot te pakken naar Bohol. Na ongeveer 2 uur varen kwamen we aan op het eiland. Tricycle gepakt en daar zaten we heerlijk een half uurtje in. Genieten met de wind door je haar. Incheckt in het resort en daarna met de bikini aan naar het strand gelopen. Om daar vervolgens heerlijk een cocktail te drinken. Gezellig gekletst en plannen gemaakt voor de dag erna. Daarna lekker gaan slapen, omdat de hele dag erna vol was gepland.

Zaterdag 30 juni
5 uur waren we wakker en zijn om 6 uur de deur uit gegaan. We hadden scooters gehuurd. Ik zat bij Stefanie achterop. Eerst even gauw ontbijten en daarna twee uur lang op de scooter om naar de Zipline te gaan. Ik heb het gedaan, maar wat heb ik in mijn broek gescheten daarvoor. Ik kan je vertellen het was echt heel erg vet!
Daarna zijn we onze reis gaan vervolgen naar de Tarsiers. Dit zijn mini aapjes die hier leven op Bohol. Ze waren echt mini. Ik kon ze moeilijk fotograferen zelfs.
Hierna weer op de scooter of door te gaan naar de Chocolate Hills. Super vet waren ze, maar helaas al een beetje groen geworden door de vele regen die er is gevallen. Maar dat maakte het niet minder mooi. 
Hierna zijn we de reis naar huis vervolgd, omdat we nog twee uur lang moesten scooteren.  
Happy hour gedaan op het strand en heerlijk gegeten. S’ avonds nog gezwommen bij het resort en optijd gaan slapen. De oogjes vielen namelijk dicht.

Zondag 1 juli
1 juli. De maand is aangebroken dat het gaat eindigen dit fantastische avontuur. We zijn gaan ontbijten en wilde graag de boot hebben van 10.40. Helaas hadden we die niet gehaald en hadden we de volgende boot om 11 uur. Maakt niks uit want de tweede boot was vele stukke beter. Na een tocht van 2 uur aangekomen weer in Cebu. Daarna even naar de Mall om mijn WiFi kastje te verlengen voor de laatste keer. Iets gegeten en de reis weer vervolgd naar het AirPort van Cebu. 
Om 5 uur ging het vliegtuig weer de lucht in om voor de laatste keer naar IloIlo te vliegen. Heel raar gevoel was dat. We hebben in de Shopping Mall iets gegeten en daarna met de Jeepney naar huis gegaan. Ik was rond half 10 thuis en ik was totaal gesloopt. De was gedaan en lekker gaan slapen.

Maandag 2 juli
De aller laatste stage dag die wij hier gaan hebben. Dat is een heel raar gevoel. We hadden stage tot 12 uur. Er was deze dag helaas niet veel te doen in het Health center. Maar toch hebben we ons vermaakt om te kletsen met mensen. Daarna zijn we naar Guimbal Hospital gegaan om daar de donatie spullen af te geven.
En nu ik dit blog typ heb ik vakantie gekregen net. Heel erg raar. Nog maar drie nachtjes slapen en dan vertrek ik naar Manilla om Gerben op te halen. Het is heel jammer, maar het is goed zo. Ik ben klaar voor een nieuw avontuur in Indonesië en ik zal jullie met dat avontuur ook op de hoogte proberen te helpen.

Voor donderdag zou ik nog even een blog online zetten voordat ik vertrek. Voor nu zeg ik dat ik lekker ga genieten van mijn aller laatste dagen van dit prachtige land.

Veel liefs,
Dieke