De laatste loodjes!

Hi medereizigers,

Hier ben ik weer, met nieuwe verhalen. Ik ben al meer dan 2 maanden weg van huis.. Ik kan elke dag nog steeds niet geloven dat het bijna klaar is. Ik kan nu dan ook wel echt zeggen dat de laatste lootjes zijn aangebroken. 
Het gaat goed met mij. Ik ben parasiet vrij na ongeveer 4 weken. 
Ik heb jullie een hoop te melden en ik probeer het zo kort mogelijk te doen, maar het is allemaal zo leuk. Dus ga er maar is voor zitten. 

Woensdag 13 juni
Om in het ritme van de vakantie te blijven hadden we in de ochtend vrij. Ik heb dus lekker weer uitgeslapen. Aan het eind van de ochtend heb ik dingen uitgezocht voor mijn reis naar Indonesië. Dat komt steeds dichterbij en ik heb er dan ook echt onwijs zin in. Daarna gingen we even ergens lunchen met een paar van de groep. 
Het was een regenachtige dag hier in Miagao, dat maakt je humeur net wat anders. We gingen met 6e van de groep naar de Foundation. Ik vond het super leuk en ik merkte dat ik weer helemaal op mijn plek zat. 
We moesten dansen en wat zingen en uiteindelijk mochten we een teddy beer tekenen. Deze heb ik uiteindelijk afgegeven aan een meisje. Ze zijn zo ontzettend lief tegen je en ze proberen contact met je te maken. Het is bijzonder om met deze doelgroep te mogen werken. 
In de avond zijn we weer een keer wezen sporten. Dat was al zo’n 3 weken geleden. Werd dus wel weer de hoogste tijd. Dit heb ik geweten ook. Daarna samen met Stefanie en Sanne aardappeltjes gebakken met groente. 

Donderdag 14 juni
Deze dag gingen we weer een dagje stage lopen in het ziekenhuis. Wat een bijzondere dag was dit. Een dag die ik nog niet eerder heb meegemaakt. 
We kwamen aan in het ziekenhuis en er stonden drie operaties gepland. We gingen met de eerste operatie meekijken, dit was een man die een staaroperatie kreeg. Maar doordat de man veel bewoog tijdens de operatie had de arts besloten om de operati te cancelen. Dit vond ik wel een lastige situatie, want had het idee dat de arts heel erg boos was op de man. 
Daarna gingen we verder naar de volgende operatiekamer en daar werden de eileiders doorgeknipt van een vrouw. Deze operatie vond ik heel interessant om te zien. De eileiders liggen best diep in je lichaam. 

Daarna kwam er een vrouw binnen die zwanger was en dus ging bevallen. Daar stonden we natuurlijk met onze neuzen op de voorgrond. Deze bevalling was heftig en ik heb een paar keer moeten slikken. De vrouw keek ons aan met grote ogen en ik zag de angst in haar ogen. Ze had volledige ontsluiting, maar het kindje kwam er niet uit. Op een moment stonden er denk ik zo’n 6 verpleegkundige om haar heen te schreeuwen… Ik vond het lastig en vond het zielig. Er werd super hard op de buik gedrukt om het kindje er uit te krijgen. Gelukkig was de hartslag van het kindje nog goed te horen. 
De moeder was uitgeput, mar uiteindelijk werd het kindje geboren. Helaas ging het niet huilen. Alle alarmbellen gingen af en er werd gelijk actie ondernomen. Het kindje werd op de kop gehouden en op de voetjes geslagen. Dit hielp niet. Het kindje zag ook erg blauw. Later werd het kindje onmiddellijk op een ander bevallings bed gelegd en werd er zuurstof toegediend.  Ik denk na 5 minuten angstig gekeken te hebben begon het kindje een beetje te huilen. Er viel een last van mijn schouder. Hierna kreeg het kindje een infuus in het mini voetje. 

Toen gingen we pauze houden en toen we terug kwamen van onze pauze was er een kindje geboren van 27 weken. De moeder wist niet dat ze zwanger was. Het was een mini baby’tje en het kindje ging het waarschijnlijk niet redden. Dat was even slikken.
Ik weet niet of het kindje het uiteindelijk heeft overlegd. 
In de avond heb ik mijn tas ingepakt want vrijdag ochtend gingen we weer vroeg op avontuur.

Vrijdag 15 juni
Vroeg opgestaan om weer op avontuur te gaan. Dit keer ging de reis naar Estancia. Ik ging samen met Sanne, Marcel en Stefanie op pad. Estancia ligt helemaal bovenin het eiland Panay. De bus in voor 4 uur. Me ogen weer uitgekeken. Eenmaal aangekomen lekker gezwommen bij het resort en in de avond heerlijk gegeten en gekletst met een drankje erbij. Niet te laat gaan slapen, want we wilde de volgende dag naar Isla de Gigantes. Doordat het best even varen is op de open oceaan en de golven heel hoog waren wisten we nog niet zeker dat we mochten gaan. Dus dat was spannend afwachten. 
Heerlijk gaan slapen samen met Sanne in een bedje.

Zaterdag 16 juni
Kwart over 6 ging de wekker en we kregen te horen dat we naar Isla konden. Heel enthousiast en toch nog heel erg moe uit bed gestapt, bikini aan en tas ingepakt. Busje in om naar de haven te gaan. Helaas kregen we daar alsnog te horen dat de trip niet door kon gaan. Ze konden ons wel naar een ander eiland brengen. We hebben dit gedaan en wat heb ik daar geen spijt van gehad. Het was een paradijs en ik denk dat Sigogon eiland alles heeft overtroffen van wat ik heb gezien. Het eiland was heel erg stil en zo blauw water. We zijn hier de hele dag bijna geweest. Lekker geluncht en genoten van de prachtige dag. 
We wilde nog naar een Zandbar, daar gingen we. Sanne en ik samen op de punt. Eenmaal aangekomen op de open oceaan toen merkte we pas hoe hoog de golven waren. Sanne en ik zaten nog steeds voorop de punt. Het was ontzettend grappig en leuk. Het leek wel een achtbaan. Eenmaal aangekomen bij de zandbar was er helaas geen zandbar te herkennen. Omdat het water zo hoog stond was heel de zandbar weg. 
Daarna gezwommen met Sanne in het zwembad, helaas kwam er een flinke regenbui met onweer over ons heen. Marcel en Stefanie hadden besloten om terug te gaan. In de avond ben ik samen met Sanne uit eten geweest en hebben we gezellig gekletst met een drankje erbij.

Zondag 17 juni
Lekker uitgeslapen en daarna ontbeten. Daarna de reis vervolgd naar huis. 3,5 uur in de bus. We gingen namelijk naar de Shopping Mall in Ilollo om daar ons avond eten te eten. Natuurlijk hebben we ook nog even rond geneust. Gegeten en terug in de taxi naar huis. Wat een dag. Reizen sloopt je best wel, terwijl je niks doet. Maar ik ben blij dat ik weer een weekend van huis was. Zo schiet de tijd goed op en maak ik iets geweldigs mee. 
Thuis lekker gedoucht en met Gerben gefacetimed. Daarna vroeg gaan slapen, want de volgende dag begon onze stage week weer in het ziekenhuis.

Maandag 18 juni 
Opgestaan en naar het ziekenhuis gegaan. In de nacht had het ontzettend hard geregend, de straten stonden blank en het leek wel of het huis ging instorten. Kon niet geloven hoe hard dat ging. Het was deze dag best druk op de Eerste hulp. Heb veel meegelopen en veel met mensen gepraat. In de middag veel op de kinderafdeling geweest. 
In de avond heb ik samen met Anne gefacetimed. Daarna weer vroeg gaan slapen in zoverre dat mogelijk is. Doordat ik ziek ben geweest en vakantie heb gehad ben ik een beetje uit mijn ritme. 

Dinsdag 19 juni
Deze dag was het best druk in het ziekenhuis. We hebben eerst drie operaties meegekeken en toen was het alweer lunchpauze. Bij de eerste operatie werd bij een mevrouw de galblaas verwijderd. Bij de tweede operatie was er een hak helemaal necrotisch weefsel. Ze probeerde dit weg te halen, maar ik denk uiteindelijk dat het hele been er af moest. Daarna was er een jongeman met wratten op zijn teen. Dit werd verbrand en weggekrast. Daarna kwam er een meisje binnen die was 17 jaar oud en zwanger. Ze ging bevallen. Ik heb nog nooit zo iets heftigs meegemaakt. Ze had onwijs veel pijn en begon heel hard te schreeuwen. Ze moest ingeknipt worden, maar ze sprong een halve meter omhoog en schopte de arts. Vanaf toen nam ik even een stapje terug en heb ik de verpleegkundige laten doen. Ze is daarna wel bevallen van een gezonde zoon!
In de avond zijn Sanne en ik samen gaan sporten en hebben we onze spieren weer even wakker geschud.

Woensdag 20 juni
Deze dag gingen we naar de day care en naar de foundation. We hebben de hele dag mogen spelen met kinderen. Sommige kinderen waren bang maar ons, maar we hebben ze uiteindelijk toch een beetje los gekregen. In de avond hebben we lekker niks gedaan. Dat moet soms ook nog. In de avond heb ik ook nog aan mijn opdrachten gewerkt, ik kan nu dan ook zeggen dat ze af zijn. 

Donderdag 21 juni
Mijn laatste stage dan in het ziekenhuis. Het was een heftige dag die ik niet snel meer ga vergeten. Eerst een mooie bevalling. Daarna een jongetje van 9 overleden en een moeder die zwanger was en haar kindje was overleden in haar buik.
Dat zijn dingen die je ook meemaakt, maar ook dat maakt het niet makkelijker. Gelukkig praten we er genoeg over!

En nu ik dit blog typ is de week alweer om. Ik kan weer zeggen dat ik weekend heb. Een weekendje niet zo veel. Morgen gaan we in een hotel slapen en nog even genieten hier. Dit ga ik doen met Anne-fleur, Marcel en Stefanie. 

Maar dat betekend dat volgende week mijn laatste week is aangebroken en dat het dan klaar is. Dat is moeilijk te beseffen. Maar ik moet ook eerlijk zeggen dat ik er wel naar begin te verlangen om Gerben weer te gaan zien. Maar de laatste 13 dagen ga ik nog genieten! 

Ik ga genieten van mijn weekend en volgende week beginnen met mijn stage in het Healty center. 

Hopelijk genieten jullie weer,

Liefs,
Dieke

Foto’s en Video’s staan online