Heel veel te vertellen!

Hi lieve lezers, 

Daar ben ik weer. De afgelopen ander halve hebben we vooral gehad om te wennen aan de cultuur en het weer. We werden gewaarschuwd voor een cultuurschok en die is er geweest. De afgelopen dagen leek het Nederland. Het heeft best veel geregend. Zelfs toen we in de zee gingen zwemmen regende het, wat geeft dat je een gevoel van leven. 
Verder moet ik even gaan bedenken waar ik moet gaan beginnen, ik heb zoveel gedaan en dat wil ik graag allemaal kunnen vertellen!

Zaterdag 28 april 
Zaterdag was er een feest in een dorpje hier dichtbij. Janice haalde ons op. We gingen naar het eerste huis toe. Dit was bij de nicht van Janice. We werden hartelijk onthaald en het was ontzettend gezellig. We hebben heerlijk gegeten. Het eten is hier echt zo ontzettend lekker. Ik geniet echt van elke minuut dat ik hier ben. Daarna gingen we nog naar 2 anderen huizen. De mensen die daar ook waren keken ons aan en zeiden allemaal dat we prachtig waren. Dat is gek te geloven, omdat we voor mijn gevoel net zo zijn als de Filipijnse mensen. Ik heb veel gepraat met de lokale bevolking met mijn gebrekkige Engels. Dit avontuur is echt goed voor mijn Engelse taal. Ik moet hier en het lukt me redelijk goed. We zijn met veel mensen op de foto geweest, echt ontzettend leuk! We gingen hierna nog even buiten bij de universiteit kijken van Miagao, hier stond een mooi standbeeld en wij hebben dit met z’n alle even nagedaan. ( de foto staat bij foto’s ). Hierna zijn we naar huis gegaan en hebben we ons klaargemaakt voor de avond. We werden uitgenodigd bij Sulu Garden. Dat is een ontzettend lekker restaurant hier in Miagao. Ze vierden hier dat ze onafhankelijk waren geworden van de Amerikanen. Hier konden we eten en drinken en er waren live optredens. Ook wij moesten zingen….. Dat ging fantastisch, we zongen namelijk “ Hèb je even voor mij” van Frans Bauwer. Je kunt wel raden hoe dat klonk. Die avond was leuk, we kwamen nog een andere Nederlandse man tegen. Best raar als je in een keer een Nederlands iemand ontmoet aan de andere kant van de wereld en dan precies in dit dorpje. We zijn rond 9 uur weg gegaan naar de karaoke bar. 

Een huisgenoot die ook in het appartementencomplex woont had ons uitgenodigd om bij de bar iets te komen drinken met haar vrienden. Dit was heel gezellig en we hebben natuurlijk meegedaan aan de karaoke, wat alweer fantastisch klonk. 

Zondag 29 april 
Zondag zijn we naar Ilo Ilo city gegaan met Dave ( Hij is de broer van Jacine) We hadden nog wat dingen nodig. Dus hup in de Jeepney met heel veel mensen naar de stad. Deze dag was echt warm, maar gelukkig was er in het winkelcentrum airco. We hebben dus bijna niks gemerkt van de hitte. Het winkelcentrum in IloIlo City is groot. Ik ben ondertussen nog steeds niet verder gekomen dan de tweede verdieping. Maar goed ook, want zoals mama altijd zegt ‘ Dieke je hebt genoeg kleren” 
Toen we terug moesten in de Jeepney dacht ik dat er niet meer mensen in  konden. Er wordt letterlijk gepropt. Ze willen namelijk zoveel mogelijk mensen meenemen. Toen we thuis kwamen lekker gedoucht onder de koude douche. Als zou ik dit in Nederland erg vinden des te lekkerder ik het hier vind. Heerlijk!

Maandag 30 april 
Maandag vroeg opstaan om naar het gemeentehuis te gaan om de burgemeester te ontmoeten. De vorige keer toen we op het gemeentehuis waren was hij er niet. Wat een lieve man. Hij is ook arts. Hij gaf ons een veilig gevoel en wenste ons veel plezier in de tijd dat we hier waren. Daarna zijn we samen met Janice naar het Healty center gegaan. In het Healty Center ga ik stage lopen. Dit zijn eigenlijk in hetzelfde gebouw. Heel veel lieve mensen ontmoet en we mochten al even meekijken met een man die gehecht moest worden boven op zijn hoofd. Hierna hebben we lekker gegeten en gekletst en zijn we met de Jeepney naar het Guimbal Hospital. We moeten hier ongeveer 20 minuten voor rijden met de Jeepney. We ontmoeten hier de Chief Nurse ( de hoofdzuster) en we kregen uitleg over de stage. Het ziekenhui is een groter ziekenhuis met ongeveer 70 bedden. Ze hebben hier afdeling zoals: Operatiekamer, Verloskamer en Spoed eisende hulp. Op deze drie afdelingen ga ik stage lopen. Ik begin hier aankomende maandag mee! 
Maandag avond lekker gechild in onze kamer, je maakt veel mee dus op een moment is je lichaam ook aan rust toe. 

Dinsdag 1 mei
Dinsdag ochtend gingen we rond 10 uur de deur uit samen met Dave om te gaan snorkelen op een hele mooie plek. Je ging een trap af en je kwam gelijk in de zee. Je kon het koraal zien en prachtige visjes zwommen er rond. Dit was geen zonnige dag maar wel warm. Het begon zelfs te regenen toen we in het water zaten. Op de open zee met prachtig uitzicht en kei harde waterdruppels op je lichaam. Ik kan je vertellen dat is een geweldig gevoel. Op dat moment was de zee warmer. We hebben gebarbecued. Ik dacht dat ik veel vis ging eten, maar het tegendeel is bewezen. Veel vlees en zo lekker. Gewoon lekker kluiven en nergens naar om hoeven te kijken. In de avond hebben we met de hele groep Fifty shades Freed gekeken. Ontzettend lachen natuurlijk met 7 meiden en 1 jongen. Je kunt wel raden hoe dat ging. 
 
Woensdag 2 mei 
Woensdag konden we lekker uitslapen, dit hebben we dan ook gedaan. We hebben tot half 1 in bed gelegen. Daarna gingen we naar de Help Filipino children foundation. Deze stichting heeft de zus van Janice opgezet vanuit Nederland. Dit is een soort dagbesteding voor kinderen met een beperking op woensdag. Ontzettend leuk opgezet ( zie foto’s ). Hele lieve kinderen en ik voelde me gelijk weer thuis bij deze doelgroep. Na de Foundation hadden we een verjaardag van een jongetje die 7 jaar was geworden. 7 jaar worden hier in de Filipijnen is speciaal en er wordt dan groot uitgepakt. Er waren heel veel mensen. Toen we binnen kwamen keek iedereen ons aan , ongemakkelijk moment en weet niet of dat ooit gaat wennen. We hebben hier gegeten en gekletst met kinderen. In de avond lekker gekletst met z’n alle en vroeg gaan slapen. We moesten namelijk donderdag vroeg uit de veren. 

Donderdag 3 mei 
We zijn namelijk  naar het Guimbal Hospital geweest om een dagje mee te draaien. We konden kijken op de SH en bij verschillende operaties. De eerste operatie was een vrouw die aan haar staar werd geopereerd. Heel erg interessant. De tweede operatie was een meisje van ongeveer 9 jaar die een blinde darm ontsteking had. Haar blinde darm werd er uitgehaald. Ze kregen epiduraal verdoving. Er ging een 10 centimeter lange naald in haar rug. Ik kreeg de tranen in mijn ogen. Het meisje begon een beetje te gillen. Ik vond dit echt heel erg lastig, omdat ik een kindervriend ben. Daarna hebben we mogen observeren hoe een blinde darm er werd uitgehaald. 
Het derde was een meisje van 1 jaar oud met een flinke bult op haar hoofd. Hier moesten ze het pus uithalen. Deze operatie duurde in totaal denk ik 10 minuten. 
Na de operaties hebben we op de SH gekeken en met de patiënten gepraat die er op dat moment lagen. Veel mensen ontmoet. Rond 2 uur mochten we gaan en hadden we alweer weekend. 

Vrijdag 4 mei
Nu ik dit blog schrijf lig ik lekker in bedje muziek te luisteren. Het is hier al weer na 12 uur in de nacht. Vandaag zijn we met z’n alle weer naar IloIlo City geweest om boodschappen te doen en in de leuke winkels te kijken. Je kunt je in dit winkelcentrum wel dagen vermaken. In de Jeepney naar huis, omdat we hadden afgesproken met vrienden die we hier hebben ontmoet. Gezellig een drankje gedaan. Nu hebben we weekend en omdat het de laatste dagen best veel regen is gevallen hebben we nog geen plannen voor het weekend. 

Veel te vertellen, maar dat komt omdat ik hier ook veel meemaak. Elke dag is een avontuur. Ik mis thuis niet. Alleen onze vriendjes missen we. Maar ik ben met mijn hoofd hier in de Filipijnen en ik besef dat dit een droom is die uitkomt. Wat wel lastig is het tijdsverschil. Je bent geneigd om dan laat te gaan slapen, omdat je dan nog gezellig met iedereen kan kletsen, terwijl het hier al 2 uur is dan… Daar moet aan gewerkt worden. De tijd gaat heel erg snel hier en ik geniet volop. 

Dankjewel allemaal voor de lieve reacties die ik krijg op mijn blog. Dat doet me ontzettend goed. Nu ga ik zo lekker slapen en laat ik het op me af komen dit weekend. Jullie horen snel van me, omdat maandag officieel mijn stage gaat beginnen. ( na bijna al 2 weken hier te zijn) 

Tot het volgende blog,

Veel liefs van mij!